گل گندم

1- یه پسره ژاپنی 22 ساله امروز اومده کلاس پرتغالی. یک ساله که پرتغاله و از ژاپن پاشده اومده اینجا که از خویی کوشتا، یا همون رویی کاستا بازیکن افسانه ای پرتغال، فوتبال یاد بگیره. به قول شمالی ها که" ژاپوون چی ژاپونی هسته"( – مترجم : یعنی ژاپن عجب چیزی _ لامسب! یعنی کارش درست)

2- لینو-استاد کوچیکه پروژه ام- واسه 3 جلسه از کلاس درس مکاتروتیکش از من خواسته که درس بدم. امروز اولین جلسه اش بود. تجربه خوبی بود فقط 2 ساعت انگلیسی حرف زدنش سخت بود. حاج حسن خان! شما اونجا تو اون بلاد کفر چی کار می کنی با اون اوشکول تپه هایی که زبان مادریشون انگلیسی هست؟
یاد اون راننده تاکسی افتادم تو تبریز که بچه ها ازش در حین رانندگی به فارسی آدرس پرسیدند و خیلی عصبانی شد و زد کنار و شروع کرد توضیح دادن آدرس و بعد گفت من که نمی تونم هم رانندگی کنم هم فارسی حرف بزنم که! بیچاره همچین هم بی ربط نگفته بود!

3- اون قهوه های خفن پرتغالی که اوایل نمی خوردم، الان مینیمم 2 تا کاپ در روز می خورم!! و اگه نخورم مثل معتاد ها بدنم درد می گیره! عجب این آدم زود تغییر می کنه ها. به قول معروف که " ژاپوون چی ژاپونی هسته"!!

Posted by ‫گل گندم on Friday, November 10, 2006 at 9:49 AM | Permalink